ความทรงจำในค่ำฤดูร้อน 5 “Peterpan”

  หลังจากที่เรารวบรวมสมาชิกแต่ละคนเข้ามาได้แล้ว ประเด็นต่อมาก็คือการเรียบเรียงเพลงและเตรียมตัวอัดเสียง ซึ่งขั้นตอนนี้ทั้งหมดกินเวลาเราตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมหนึ่ง ของม.6 จนมาพร้อมจริงๆ ก็ราว กลางเทอมสองในเดือน พ.ย. 2545

ดูเหมือนเราจะลืมการสอบ Entrance ไปเสียแล้ว…….

             

                    เราเริ่มเข้าห้องบันทึกเสียงในช่วง พ.ย. 2545 โดยด้วยงบอัดเสียงทั้งหมดที่เรามี  เราสามารถจะเข้าห้องอัดได้ 5 วัน แบ่งเป็นวันบันทึกเสียง 3 วัน และวันผสมเสียงอีก 2 วัน โดยห้องอัดในตอนนั้นก็คือห้องอัด Peterpan ซึ่งตั้งอยู่บริเวณ ถนนสุขุมวิทซอย 11   เจ้าของห้องอัดชื่อว่า พี่ก้อง หรือ คุณจักรี เปรมานนท์  เจ้าของค่าย Dream maker ในปัจจุบัน พี่ก้องเองทำงานดนตรีมามากพอสมควรแล้วในตอนนั้น ซึ่งก่อนหน้านั้นผมไม่ทราบเลยว่าพี่ก้องเป็นใคร   มาพักหลังสัก 2-3 ปีมานี่เองถึงได้ทราบว่าพี่ก้อง เป็นSound engineer มาตั้งแต่ เฉลียงแล้ว

          ทุกครั้งที่มานึกย้อนไป เราก็เขินตัวเองทุกที ที่เดินเข้าไปขอใช้ ห้องอัด Professional ขนาดนั้นหน้าตาเฉย  เรื่องนี้ทำให้เห็นว่าการไม่รู้บางทีก็เป็นเรื่องที่ดี  เพราถ้าวันนั้นเรารู้ว่าห้องอัดเป็นห้อง Pro เราคงไม่กล้าเดินเข้าไปขอใช้ดื้อๆ แบบนั้นหรอก

                       เราทั้งหมดตกลงแบ่งการอัดออกเป็น 2 สัปดาห์ คือเนื่องจากมันอยู่ในช่วงเปิดเทอม ดังนั้นเราจึงควรจะอัดเสียงเฉพาะเสาร์ และ อาทิตย์ เท่านั้น  แต่สุดท้ายแล้วเนื่องจากเวลาไม่ลงตัวเราจึงจำเป็นต้องโดดเรียนวันศุกร์ของสัปดาห์แรกในการทำงาานด้วย อย่างไรก็ตามเอาเป็นว่าความตื่นเต้นที่จะได้อัดเสียงจริงๆเสียที ก็ทำให้เราแทบไม่เข้าเรียนกันเลยอยู่ดี

 วันแรกที่เราเข้าห้องอัด  อย่างแรกเลยที่เราตระหนักคือมันหนาว พวกเราบางคนที่สูบบุหรี่ รวมทั้งเราเองด้วย จึงสูบกันหนักมากกว่าเดิมอีก (เกี่่ยวไหมนะ / เราเลิกแล้วนะตอนนี้ ) หรืออาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่เราต้องนั่งรอเสียมาก จึงว่างกันเกินไป ไม่ก็เพราะห้องอัดนี้สูบบุหรีในห้องอัดได้ เลยไปกันใหญ่เลย ไม่ดีหรอกนะ  อย่าเอาอย่าง

เพลงที่เราอัดกันในวันแรก คือ เพลง ยิ้มให้ฉันหน่อย ซ้ำซ้อน และ หลบหน้า โดยทั้งหมดนั้นเป็นเพลงของ Forte วิธีอัดเสียงเราใช้การอัดพร้อมกันหมดทุกชิ้น เพื่อประหยัดเวลา แต่มาอัดร้องแยกต่างหากที่หลัง  ทั้งดนตรีและร้องเราใช้การอัดไว้หลายๆรอบ เพื่อเลือกเอารอบที่ดีที่สุดมาใช้ 

วันนั้น บู๊อัดร้องได้ดีที่สุด ส่วนเรากับเกน ยังตื่นเต้นจนร้องโยเย ไปเสียหลายรอบ ก่อนจะอัดได้รอบที่ดีจริงๆ (ของเรารอบจริงก็ยังโยเยนะ)

 ในช่วงเข้าห้องอัดนั่นเองเนื่อง จากพวกเรายังเด็ก คุณพ่อคุณแม่จึงค่อนข้างเป็นห่วง มีทั้งมาเยี่ยมพวกเราที่ห้องอัดบ้าง และส่งคนงานที่บ้านมาคอยดูแลบ้าง  พี่อาทิตย์คนขับรถของบ้านเราจึงกลายเป็นเหมือน ผู้จัดการที่คอย รับส่ง ส่งน้ำส่งข้าว รวมไปถึงวิ่งซื้อสายไฟที่ขาดในห้องอัดด้วย  เจ๋งจริง (ทุกวันนี้พี่อาทิตย์ก็ยังอยู่กับเรา และเป็นที่เคารพของพวกเราเหมือนเดิม)

 

 

 

 

 

ขอบคุณ บู๊ Sky Kick Rengers สำหรับการตรวจทาน และ ให้ข้อมูลเตือนความจำครับ

  ไอ้พวกเกรียน !?